kedudukan bm dalam perlembagaan
KEDUDUKAN DAN TARAF BAHASA
Kedudukan dan taraf Bahasa Melayu dapat dilihat dengan mengkaji perkembangannya melalui pendidikan. Dalam tahun 1950, Pesuruhjaya Tinggi Inggeris telah membentuk sebuah suruhanjaya untuk mengkaji soal pelajaran di Malaysia. L.J. Barnes, Pengarah Latihan Kemasyarakatan di Univeristy of Oxford telah mengetuai suruhanjaya berkenaan.
Usul pertama ialah supaya pendidikan sekolah rendah dapat membangunkan rasa kebangsaan, dengan cara membentuk sekolah-sekolah rendah berbilang kaum yang dikenali sebagai sekolah kebangsaan. Sistem pelajarannya bertujuan memberi pendidikan pelajaran rendah dalam Bahasa Melayu dan Bahasa Inggeris. Usul itu mengesyorkan supaya dihapuskan sekolah-sekolah yang pelbagai corak dan bahasa supaya menjadi satu jenis sekolah yang umum bagi semua penduduk.
Suratkhabar Cina dengan keras membidas Laporan Barnes ini. Sehubungan itu, Pesuruhjaya Tinggi Inggeris pada tahun 1951 telah membentuk sebuah suruhanjaya yang mengkaji soal pelajaran Cina. Anggota-anggotanya terdiri daripada W.P. Fenn, seorang ahli pendidikan Amerika dan Cina dan Wu Teh Yao, seorang ahli dari Jabatan Pelajaran Bangsa-Bangsa Bersatu. Laporan itu dikenali sebagai Laporan Fenn-Wu. Keseluruhan Laporan Fenn-Wu itu banyak menunjukkan rasa simpati pada pendidikan dan pengajaran Bahasa Cina. Bagaimanapun, Laporan Fenn-Wu menyetujui Bahasa Melayu dan Inggeris dimasukkan ke dalam pelajaran sekolah-sekolah Cina.
Laporan Barnes dan Fenn-Wu dikaji oleh sebuah Jawatankuasa Pusat Penasihat Pendidikan yang terdiri dari 20 orang ahli pelajaran, pegawai pemerintah dan ahli luar yang terdiri daripada kaum Melayu, Cina dan India. Jawatankuasa tersebut ditugaskan mencari jalan tengah, bagaimana kerajaan dapat melaksanakan perakuan daripada Laporan Barnes dan Fenn-Wu. Mereka berpendapat murid-murid dari sekolah rendah akan diajar Bahasa Melayu dan Inggeris tetapi anak-anak Cina dan India akan diberikan bahasa Kuo Yu dan Tamil. Bahasa pengantar di sekolah-sekolah hendaklah Bahasa Melayu atau Bahasa Inggeris.
Penyata Razak dan Penyata Rahman Talib yang dibuat selepas itu lebih jelas menentukan kedudukan Bahasa Melayu. Ia menjadi asas bahasa pengantar yang tinggal dalam sistem pendidikan Malaysia.
Selepas tahun 1970, dasar ini dijalankan dengan lebih giat dan teratur, maka semua sekolah rendah aliran Inggeris telah menjadi aliran Melayu pada tahun 1975, dan seterusnya telah dilaksanakan di peringkat sekolah menengah.
Dasar Bahasa Kebangsaan ini pula terkandung dalam Perlembagaan Malaysia iaitu :
- Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan
- Akta Bahasa Kebangsaan 1963/67 (disemak 1971)
Antara salah satu sebabnya ialah tragedi berdarah 13 Mei 1969 yang telah banyak mengorbankan nyawa dan kemusnahan harta benda.
Kedudukan dan taraf Bahasa Melayu dapat dilihat dengan mengkaji perkembangannya melalui pendidikan. Dalam tahun 1950, Pesuruhjaya Tinggi Inggeris telah membentuk sebuah suruhanjaya untuk mengkaji soal pelajaran di Malaysia. L.J. Barnes, Pengarah Latihan Kemasyarakatan di Univeristy of Oxford telah mengetuai suruhanjaya berkenaan.
Usul pertama ialah supaya pendidikan sekolah rendah dapat membangunkan rasa kebangsaan, dengan cara membentuk sekolah-sekolah rendah berbilang kaum yang dikenali sebagai sekolah kebangsaan. Sistem pelajarannya bertujuan memberi pendidikan pelajaran rendah dalam Bahasa Melayu dan Bahasa Inggeris. Usul itu mengesyorkan supaya dihapuskan sekolah-sekolah yang pelbagai corak dan bahasa supaya menjadi satu jenis sekolah yang umum bagi semua penduduk.
Suratkhabar Cina dengan keras membidas Laporan Barnes ini. Sehubungan itu, Pesuruhjaya Tinggi Inggeris pada tahun 1951 telah membentuk sebuah suruhanjaya yang mengkaji soal pelajaran Cina. Anggota-anggotanya terdiri daripada W.P. Fenn, seorang ahli pendidikan Amerika dan Cina dan Wu Teh Yao, seorang ahli dari Jabatan Pelajaran Bangsa-Bangsa Bersatu. Laporan itu dikenali sebagai Laporan Fenn-Wu. Keseluruhan Laporan Fenn-Wu itu banyak menunjukkan rasa simpati pada pendidikan dan pengajaran Bahasa Cina. Bagaimanapun, Laporan Fenn-Wu menyetujui Bahasa Melayu dan Inggeris dimasukkan ke dalam pelajaran sekolah-sekolah Cina.
Laporan Barnes dan Fenn-Wu dikaji oleh sebuah Jawatankuasa Pusat Penasihat Pendidikan yang terdiri dari 20 orang ahli pelajaran, pegawai pemerintah dan ahli luar yang terdiri daripada kaum Melayu, Cina dan India. Jawatankuasa tersebut ditugaskan mencari jalan tengah, bagaimana kerajaan dapat melaksanakan perakuan daripada Laporan Barnes dan Fenn-Wu. Mereka berpendapat murid-murid dari sekolah rendah akan diajar Bahasa Melayu dan Inggeris tetapi anak-anak Cina dan India akan diberikan bahasa Kuo Yu dan Tamil. Bahasa pengantar di sekolah-sekolah hendaklah Bahasa Melayu atau Bahasa Inggeris.
Penyata Razak dan Penyata Rahman Talib yang dibuat selepas itu lebih jelas menentukan kedudukan Bahasa Melayu. Ia menjadi asas bahasa pengantar yang tinggal dalam sistem pendidikan Malaysia.
Selepas tahun 1970, dasar ini dijalankan dengan lebih giat dan teratur, maka semua sekolah rendah aliran Inggeris telah menjadi aliran Melayu pada tahun 1975, dan seterusnya telah dilaksanakan di peringkat sekolah menengah.
Dasar Bahasa Kebangsaan ini pula terkandung dalam Perlembagaan Malaysia iaitu :
- Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan
- Akta Bahasa Kebangsaan 1963/67 (disemak 1971)
Antara salah satu sebabnya ialah tragedi berdarah 13 Mei 1969 yang telah banyak mengorbankan nyawa dan kemusnahan harta benda.
0 Response to "kedudukan bm dalam perlembagaan"
Catat Ulasan